Nasza Alma Mater kończy dziś 177 lat!
Budowę rozpoczęto dopiero w 1844 roku, a uroczyste otwarcie nastąpiło 14 kwietnia 1845 roku. Stało się ono demonstracją polskich oczekiwań i przekonania, że szkoła przyczyni się do zachowania języka i narodowości polskiej. Z początku urzędowymi językami szkoły był zarówno polski, jak i niemiecki. Wydawano dwujęzyczne sprawozdania roczne, język polski obowiązywał zarówno Polaków, jak i Niemców, i był przedmiotem egzaminu maturalnego dla wszystkich narodowości. Z początku grono pedagogiczne stanowili w większości Polacy lub Ślązacy, którzy w ostrowskim środowisku skłaniali się ku polskości jak pierwszy dyrektor zakładu dr Robert Enger.
W chwili oddania do użytku gmach gimnazjum był budowlą jednopiętrową w rzucie wydłużonego prostokąta, 17-osiowy, z pięcioosiowym ryzalitem pośrodku elewacji frontowej, nakryty dwuspadowym dachem. Według Anny Rogalanki budowla ta była kontynuacją (po ratuszu) „stylu florentyńskiego” lub przynajmniej „gustu włoskiego”. Ze względu na preferowane układy regularne, charakterystyczne horyzontalne akcenty gzymsowe i płaską siatkę boniowania opinającą wolumen budynku, przypominającą nieco fasadę ratusza. Klatkę schodową oświetlają trzy wysokie, półkoliście zamknięte okna z efektownymi witrażami zamontowanymi w drugiej połowie lat 80. XIX wieku. Personifikują one odpowiednio: naukę, sztukę i mechanikę. Wykonane zostały przez renomowaną firmę z Wrocławia założoną przez Adolfa Seilera. Ta sama firma wcześniej (w 1870 roku) wykonała w środkowym oknie auli witraż Chrystusa – Zbawiciela Świata (Salvator Mundi). Budowa gimnazjum stanowiła szersze rozwiązanie urbanistyczne, uzupełniały ją sąsiadujące z obu stron domy dla nauczycieli gimnazjum oraz wytyczenie lub poszerzenie ulicy Nowej (dzisiaj Staszica). Po ratuszu był to drugi budynek monumentalny w Ostrowie.
(źródło: https://umostrow.pl/dawne-gimnazjum-meskie-z-1844-1845-gimnazjalna-9.html)
