Pierwszy klub sportowy w Wielkopolsce założony w roku 1908, jeden z pierwszych w Polsce, stanowi chlubną kartę w historii sportu polskiego i jest zarazem wspaniałym przykładem kształtowania się polskiej kultury fizycznej
“Venetia” powstała w czasach zaboru pruskiego, gdy zaborca chciał zgermanizować cały naród, by Polacy zapomnieli o swej narodowej kulturze, a co najważniejsze, by czuli się Niemcami. Hart ducha polskiego w młodzieży gimnazjalnej utwierdzała ustawiczna walka z niemczyzną. Powstała w tym celu organizacja pod nazwą Towarzystwo Tomasza Zana (TTZ), która odegrała znaczną rolę w historii “Venetii” TTZ zapisało w gimnazjum męskim jedną z najchlubniejszych kart w latach niewoli. Z chwilą jednak gdy władze szkolne ograniczyły możliwości i zakres działania TTZ, wyłoniła się potrzeba do zejścia do podziemia lub ukrycia pracy, pod szyldem innej organizacji uczniowskiej, która podzieliła by się zadaniami stawianymi przed TTZ.
Tym właśnie zrzeszeniem, o wybitnie polskim charakterze, miała być “Venetia”, która wyrosła z TTZ i zawsze z nim współpracowała. Tak więc powstanie wynikało z sytuacji, było odpowiedzią na potrzeby samych uczniów.
Głównym inicjatorem założenia klubu był Wacław Konarski, uczeń sekundy w gimnazjum Kępińskim, który przeniósł się do Ostrowa i potrafił wzbudzić wśród kolegów gimnazjalnych zainteresowanie sportem.
Jednym z założycieli był Kazimierz Glabisz – zarazem jednym z pierwszych prezesów, późniejszy przewodniczący Polskiego Komitetu Olimpijskiego.
W czerwcu 1908 dyrektor gimnazjum prof. Klinke zatwierdził statut, barwy i nazwę “Venetii” Nazwa klubu, aczkolwiek wydawała się bezbarwna przypadkowa, jest jednak symboliczna a dla samych Wenecjuszy miała swój sens.
Nazwy typu “Polonia” czy “Orzeł” czyli typowo polskie, patriotyczne, były nie do zaakceptowania przez władze szkolne, wybrano więc nazwę od podstawowej dzielnicy Wenecja, gdzie u uczestnika Powstania Styczniowego Weganda i patriotycznej rodziny Pasterniaków schodzili się potajemnie członkowie TTZ-etu. Był to sposób uczenia i zachowania tego miejsca.
Statut był taki, jaki mogły uznać władze pruskie. Był on opracowany dość powierzchownie, nie wprowadzał żadnych ograniczeń narodowościowych, bo nie mógł głosić, że prawo przynależności mają tylko Polacy, choć w rzeczywistości tak było. Sami nawet Niemcy nie garnęli się na członków wiedząc doskonale, czym to facto jest “Venetia”.
Barwy klubu wybrano mniej symboliczne, gdyż nie można było wybrać narodowych ustalono kombinację kościelną tj. żółto-niebieskie koszulki w podłużne pasy i granatowe spodenki z żółtymi wypustkami.
“Venetia” w tamtych czasach była ewenementem, gdyż gimnazjum, przy którym powstała, jak wszystkie inne szkoły w zaborze pruskim była szkoła niemiecką, w której nawet lekcje religii wykładane były w języku niemieckim.
Liczba Polaków w szkole malała i nie przekraczała 60% całości wynoszącej 420-460 uczniów. Powstanie typowo polskiego klubu sportowego było więc dużym sukcesem młodych Polaków zaangażowano w walce o polskości i wyzwolenie kraju.
Przede wszystkim był to klub sportowy dający swoim członkom możliwości wyładowania młodzieńczej energii dostarczający zorganizowanej rozrywki, kształtujący charaktery i tężyznę fizyczną.
W dziejach “Venetii” można wyodrębnić trzy okresy:
- pierwszy od założenia w roku 1908 do 1915, kiedy to władze pruskie rozwiązały “Venetię”
- drugi od 1921, czyli od reorganizacji “Venetii” do roku 1939
- trzeci to lata powojenne
Dwa pierwsze okresy oprócz działalności sportowej charakteryzują się silnym akceptem patriotycznym, gdyż duża część Wenecjuszy brała udział w walkach wyzwoleńczych na frontach I i II wojny światowej.
Trzeci to okres pokojowy, charakteryzujący się przede wszystkim działalnością sportową.
Początkowo “Venetia” była klubem jednosekcyjnym grano bowiem tylko w piłkę nożną, uzasadniona jest tym samym pierwotna nazwa klubu, która wówczas po niemiecku brzmiała “Gymnasial Fussball-Club” /G.F.C “Venetia”.
Piłkarze odnieśli wiele sukcesów zarówno na terenie miasta, jak i województwa, lecz wyniki sportowe nie ukazują całokształtu pracy sekcji, gdyż najważniejsza była ciągłą popularyzacja sportu wśród młodzieży gimnazjalnej i społeczeństwa ostrowskiego.
Stopniowo powstawały nowe sekcje, które osiągały mniejsze lub większe sukcesy na szczeblu miejskim, wojewódzkim i ogólnokrajowym.
Na szczególną uwagę zasługują sekcje
- tenisa ziemnego, w której prymat zawodników na szczeblu miejskim był niepodważalny
- hokeja na trawie- jednej z najstarszych sekcji w tej dyscyplinie w Polsce
- ekkoatletyce- w której triumfy zawodników były zauważalne nie tylko na zawodach miejskich
- zespołowych gier sportowych.
W sekcji tej oprócz szczypiorniaka i siatkówki największe sukcesy odniosła koszykówka, która poszczycić się może udziałem w Mistrzostwach Polski.
Ponadto działały jeszcze w różnych latach następujące sekcje: pływacka, ciężko-atletyczna gimnastyczna, łyżwiarstwa figurowego, kolarska, bokserska, szermiercza, hokeja na lodzie, ping-ponga, żeglarska.
Okres współczesny charakteryzuje się podtrzymywaniem hegemoni “Venetii” jako klubu szkolnego i rozpowszechnianiem sportu wśród młodzieży szkolnej.
Klub w rywalizacji wojewódzkiej szkół ponadpodstawowych zajmuje czołowe miejsca w roku szk.1988/89.
Sekcje koszykówki dziewcząt i chłopców, piłki ręcznej dziewcząt i chłopców oraz lekkoatletyki od lat należą do czołówki w województwie, zdobywając tym samym tytuł mistrza województwa.
Jako jeden z nielicznych szkolnych klubów sportowych “Venetia” poszczycić się może wieloma odznaczeniami i wyróżnieniami, z których do najważniejszych należą
- dyplom honorowy nadany w 1930r. przez Związek Polskich Związków Sportowych
- medal “100-lecia sportu polskiego” nadany w 1968r w uznanie zasług w krzewieniu kultury fizycznej, a także w walce o polskość, wolność i wyzwolenie
- zbiorowa odznaka przyznana w 1984r. “Za zasługi w rozwoju sportu młodzieży szkolnej”
- sztandar “SPORT NAUKA OJCZYŹNIE” przyznany na Ogólnopolskim Zjeździe SZS w Warszawie w 1988r.
Należy dodać, że SKS “Venetia” otrzymała ten sztandar jako jedyny szkolny klub w Polsce.
Odznaczenia te są niewątpliwie rezultatem sukcesów sportowych i organizacyjnych, a także powodem do dumy dla byłych, obecnych i przyszłych członków SKS “Venetia”